O życiu kobiety po 30-stce

Dopiero teraz doszłam trochę do siebie po tym całym zamieszaniu z tym niby lekarzem. 

Mama stwierdziła wieczorem w kuchni, że powinnam sobie kogoś znaleźć, żeby nie być samej. Próbowałam Jej wyjaśnić, że nie chcę, ale Ona robi znowu ze Mnie jakąś ofiarę losu, która sobie sama w życiu nie poradzi😞. 

Tragedia naprawdę, jakby to była jakaś konieczność. Czemu nikt Mnie nie spyta, czy Ja jeszcze chce i czy mam jeszcze siłę na bycie z kimś?

Dlaczego nikt nie bierze pod uwagę Mojego zdania i Moich planów na przyszłość? Tylko kasa ma być najważniejsza😢

Przecież to właśnie pieniądze wszystko zepsuły, bo Łukasz się nimi zachlysna i tylko kasa się liczyła, a nie Ja czy rodzina. I może Ja do cholerny nie chcę już tego wszystkiego przerabiać po raz kolejny. 

Chcę robić to co Mi odpowiada w życiu, czyli skończyć studia, odrobić kontrakt w terytorialsach i uciec z tego kraju, gdzie pieprz rośnie. 

Nie cierpię tego kraju, zabobonów, konwenansów, jakiegoś chorego uzależnienia od kasy. I co? Mam sobie znaleźć faceta, żeby Mnie utrzymywał, bo jestem chora i nie daje rady w ciężkiej pracy? O nie. To Ja już wolę się schować w mysią dziurę, żeby nikt Mnie nie znalazł.

Naprawdę mam dość facetów po tym cyrku, który był teraz. Nie interesują Mnie już ani Polacy ani obcokrajowcy, bo to wszystko jest jedno i to samo. 

Będę sama tak długo jak zechcę i będę szczęśliwa choćbym miała sobie to szczęście narysować!

Mam już po kokardę mówienia Mi co mam robić, jaką mam być córką, żoną albo matką. Ja wysiadam z tego pociągu wariatów. 

Po zakończeniu pierwszego wpisu postanowiłam, że odblokuję owego Kelvina i może dowiem się co się dzieje. 

Chwilę po odblokowaniu odezwał się dzwoniąc na aplikację, Ja niestety nie mogłam odebrać w domu, bo nikt nie wiedział, że z kimś piszę, a tym bardziej że jest to azjata. Oczywiście On od razu do Mnie z pretensją, bo nie odebrałam i nazwał Mnie oszustką. Powiedział, że Go zraniłam i zawiodłam Jego zaufanie. 

Akurat wychodziłam po zakupy, więc zaraz po tym jak wyszłam z domu sama do Niego zadzwoniłam. Za pierwszym razem nie było obrazu i dźwięku. Po chwili On zadzwonił i pokazał się na kamerze, ale to trwało może ze 2 minuty po czym się rozłączył.

Zrobiło Mi się strasznie głupio i przeprosiłam Go, ale On stwierdził że już Mi nie ufa, że czuję się urażony, bo był dla Mnie dobry i miły. 

Tak to prawda był miły i troskliwy, pytał czy jadłam i czy się wyspałam. Wracałam do domu z zakupów i płakałam, bo uznałam, że straciłam wyjątkową osobę, kogoś kto miał Mnie kochać i szanować za to jaka jestem. A Ja naprawdę bardzo tego potrzebuje... 

Wróciłam do domu i na szczęście nikt nic nie zauważył, że płakałam zresztą i tak nikogo to tu nie obchodzi. 

On oczywiście zmył Mi głowę niemiłym mailem, a Ja w tym czasie pisałam na forum pewnej grupy, że się pomyliłam, że On jest prawdziwy, a Ja wszystko zepsułam jak zwykle. Po kwadransie ktoś z grupy do Mnie napisał i zadał kilka pytań i stwierdził, że Ja się nie pomyliłam, że to jest oszustwo, a osoba ze zdjęcia nie wie nic o Moim istnieniu i że ma poukładane życie i nie szuka romansu w internecie. 

Wtedy to już po prostu padłam. Przez moment nie wiedziałam kto kłamie a kto mówi prawdę. Osoba z grupy kazała Mi sprawdzić zdjęcia jakie dostałam od Niego przez specjalny program do rozpoznawania twarzy i miejsc i zrobiłam to, a wtedy okazało się, że ten kto jest na tych zdjęciach faktycznie jest na świecie, ale ktoś ukradł Mu tożsamość. 

Powiedziano Mi, żebym wykasowała i zablokowała owego Kelvina i dała sobie spokój i żebym nie czuła się winna. Zrobiłam to, ale czułam tak potworny ból w środku w sobie. Tak jakby ktoś wyrwał Mi kawałek ciała. 

Okazało się, że to prawdopodobnie oszuści z Nigerii podszyli się pod tego człowieka. 

Ja tylko chciałam, żeby ktoś tak zwyczajnie Mnie lubił może nawet kiedyś pokochał, żeby szanował Moje zdanie i Mnie. A dałam się podejść jak małe dziecko. Po tym wszystkim stwierdzam, że jednak jestem bardzo naiwna i łatwo wierna. 

Cóż, pójdę na studia, skończę je i postaram się zrealizować swoje plany. Jednak zrobię co się da i jeśli to tylko będzie możliwe pojadę do Wietnamu do Hanoi i spróbuję odnaleźć człowieka ze zdjęcia. 

Nie będę Mu rozwalać życia, może nawet do Niego nie podejdę i nie opowiem co Mnie spotkało, a w czym On bezwiednie uczestniczył, ale chciałabym Go tylko zobaczyć. To wszystko 

Może tym razem tą noc prześpię bez stresu i niepokoju. 

Jak to możliwe, że Ja wykształcona i rozsądna osoba dałam się tak nabrać?! Powinnam sobie chyba jakiś karcer zafundować.

Jak mogłam uwierzyć, że pisze do Mnie człowiek z innego kraju, z innej kultury. Dodatkowo bardzo przystojny i dobrze wykształcony. Mi się takie historie nie przytrafiają aż do momentu kiedy napisał ów Kelvin czy jak On się tam wabi. 

Gdyby nie pomylił tego pieprzonego tłumaczenia tekstu na zdjęciu i faktu, że w Iraku stacjonuje Alkaida. 

Dobrze, że dało się to szybko zweryfikować, ale nie rozumiem co się stało ze Mną z Moją czujnością i racjonalnym myśleniem?!

Może po rozwodzie z Łukaszem chciałam, żeby ktoś Mnie polubił, docenił, a może nawet pokochał? Nie wiem, ale muszę bardziej uważać, bo jestem zbyt łatwowierna.

Dobrze, że ta cała sprawa została szybko zamknięta.