O życiu kobiety po 30-stce

Czym jest depresja? Cóż, dla zdrowych to fanaberia, a dla chorych jest to upadek w nicość. To zmaganie się na codzień ze światem i otoczeniem, to udawanie że jest dobrze, a jak jest naprawdę?

Cóż, depresja to ból, nawet leczona sprawia ból każdego dnia z którym musi się zmagać chory. 

Początek jest prawie nie widoczny, ale gdy depresja rozgości się u Nas na dobre wtedy dopiero robi się ciekawie. Od euforii po branie leków od psychiatry i popijanie ich alkoholem co wieczór. Od miłości po chęć odebrania sobie życia z bezsilności. 

A otoczenie nic nie widzi lub nie chce zobaczyć. Tylko ciągle te same słowa :weź się w garść, przesadzasz jaka depresja, po prostu masz lenia i do niczego się nie nadajesz.

Ile razy w życiu słyszałam takie słowa, ile razy chciałam skończyć ze sobą bo miałam już dość i wszystko Mnie w środku bolało, ale nigdy Mi się nie udało. Nie wiem czemu, ale zawsze sama się budziłam, bo nikt obok nawet nie zwrócił uwagi, że coś jest nie tak. Były wymioty, kac, poczucie winy i sama nie wiem co jeszcze. I za każdym razem modlitwa, żeby tym razem się udało, no ale jak do tej pory nigdy się nie udało zrobić tego raz a dobrze. Może Oni mają rację i Ja faktycznie nie umiem zrobić niczego dobrze w życiu?

Przecież depresja to nie choroba tylko widzi mi się Moje. No, bo gdybym miała depresję to byłabym w psychiatryku. A Ja chodzę, myślę, czasem przyklejam formalny uśmiech żeby nikt nie zauważył, a poza tym nikt nie widzi że nie jem praktycznie w ogóle, że zamykam się w świecie tylko dla Mnie zrozumiałym. 

Dopiero teraz doszłam trochę do siebie po tym całym zamieszaniu z tym niby lekarzem. 

Mama stwierdziła wieczorem w kuchni, że powinnam sobie kogoś znaleźć, żeby nie być samej. Próbowałam Jej wyjaśnić, że nie chcę, ale Ona robi znowu ze Mnie jakąś ofiarę losu, która sobie sama w życiu nie poradzi😞. 

Tragedia naprawdę, jakby to była jakaś konieczność. Czemu nikt Mnie nie spyta, czy Ja jeszcze chce i czy mam jeszcze siłę na bycie z kimś?

Dlaczego nikt nie bierze pod uwagę Mojego zdania i Moich planów na przyszłość? Tylko kasa ma być najważniejsza😢

Przecież to właśnie pieniądze wszystko zepsuły, bo Łukasz się nimi zachlysna i tylko kasa się liczyła, a nie Ja czy rodzina. I może Ja do cholerny nie chcę już tego wszystkiego przerabiać po raz kolejny. 

Chcę robić to co Mi odpowiada w życiu, czyli skończyć studia, odrobić kontrakt w terytorialsach i uciec z tego kraju, gdzie pieprz rośnie. 

Nie cierpię tego kraju, zabobonów, konwenansów, jakiegoś chorego uzależnienia od kasy. I co? Mam sobie znaleźć faceta, żeby Mnie utrzymywał, bo jestem chora i nie daje rady w ciężkiej pracy? O nie. To Ja już wolę się schować w mysią dziurę, żeby nikt Mnie nie znalazł.

Naprawdę mam dość facetów po tym cyrku, który był teraz. Nie interesują Mnie już ani Polacy ani obcokrajowcy, bo to wszystko jest jedno i to samo. 

Będę sama tak długo jak zechcę i będę szczęśliwa choćbym miała sobie to szczęście narysować!

Mam już po kokardę mówienia Mi co mam robić, jaką mam być córką, żoną albo matką. Ja wysiadam z tego pociągu wariatów. 

Po zakończeniu pierwszego wpisu postanowiłam, że odblokuję owego Kelvina i może dowiem się co się dzieje. 

Chwilę po odblokowaniu odezwał się dzwoniąc na aplikację, Ja niestety nie mogłam odebrać w domu, bo nikt nie wiedział, że z kimś piszę, a tym bardziej że jest to azjata. Oczywiście On od razu do Mnie z pretensją, bo nie odebrałam i nazwał Mnie oszustką. Powiedział, że Go zraniłam i zawiodłam Jego zaufanie. 

Akurat wychodziłam po zakupy, więc zaraz po tym jak wyszłam z domu sama do Niego zadzwoniłam. Za pierwszym razem nie było obrazu i dźwięku. Po chwili On zadzwonił i pokazał się na kamerze, ale to trwało może ze 2 minuty po czym się rozłączył.

Zrobiło Mi się strasznie głupio i przeprosiłam Go, ale On stwierdził że już Mi nie ufa, że czuję się urażony, bo był dla Mnie dobry i miły. 

Tak to prawda był miły i troskliwy, pytał czy jadłam i czy się wyspałam. Wracałam do domu z zakupów i płakałam, bo uznałam, że straciłam wyjątkową osobę, kogoś kto miał Mnie kochać i szanować za to jaka jestem. A Ja naprawdę bardzo tego potrzebuje... 

Wróciłam do domu i na szczęście nikt nic nie zauważył, że płakałam zresztą i tak nikogo to tu nie obchodzi. 

On oczywiście zmył Mi głowę niemiłym mailem, a Ja w tym czasie pisałam na forum pewnej grupy, że się pomyliłam, że On jest prawdziwy, a Ja wszystko zepsułam jak zwykle. Po kwadransie ktoś z grupy do Mnie napisał i zadał kilka pytań i stwierdził, że Ja się nie pomyliłam, że to jest oszustwo, a osoba ze zdjęcia nie wie nic o Moim istnieniu i że ma poukładane życie i nie szuka romansu w internecie. 

Wtedy to już po prostu padłam. Przez moment nie wiedziałam kto kłamie a kto mówi prawdę. Osoba z grupy kazała Mi sprawdzić zdjęcia jakie dostałam od Niego przez specjalny program do rozpoznawania twarzy i miejsc i zrobiłam to, a wtedy okazało się, że ten kto jest na tych zdjęciach faktycznie jest na świecie, ale ktoś ukradł Mu tożsamość. 

Powiedziano Mi, żebym wykasowała i zablokowała owego Kelvina i dała sobie spokój i żebym nie czuła się winna. Zrobiłam to, ale czułam tak potworny ból w środku w sobie. Tak jakby ktoś wyrwał Mi kawałek ciała. 

Okazało się, że to prawdopodobnie oszuści z Nigerii podszyli się pod tego człowieka. 

Ja tylko chciałam, żeby ktoś tak zwyczajnie Mnie lubił może nawet kiedyś pokochał, żeby szanował Moje zdanie i Mnie. A dałam się podejść jak małe dziecko. Po tym wszystkim stwierdzam, że jednak jestem bardzo naiwna i łatwo wierna. 

Cóż, pójdę na studia, skończę je i postaram się zrealizować swoje plany. Jednak zrobię co się da i jeśli to tylko będzie możliwe pojadę do Wietnamu do Hanoi i spróbuję odnaleźć człowieka ze zdjęcia. 

Nie będę Mu rozwalać życia, może nawet do Niego nie podejdę i nie opowiem co Mnie spotkało, a w czym On bezwiednie uczestniczył, ale chciałabym Go tylko zobaczyć. To wszystko 

Może tym razem tą noc prześpię bez stresu i niepokoju. 

Jak to możliwe, że Ja wykształcona i rozsądna osoba dałam się tak nabrać?! Powinnam sobie chyba jakiś karcer zafundować.

Jak mogłam uwierzyć, że pisze do Mnie człowiek z innego kraju, z innej kultury. Dodatkowo bardzo przystojny i dobrze wykształcony. Mi się takie historie nie przytrafiają aż do momentu kiedy napisał ów Kelvin czy jak On się tam wabi. 

Gdyby nie pomylił tego pieprzonego tłumaczenia tekstu na zdjęciu i faktu, że w Iraku stacjonuje Alkaida. 

Dobrze, że dało się to szybko zweryfikować, ale nie rozumiem co się stało ze Mną z Moją czujnością i racjonalnym myśleniem?!

Może po rozwodzie z Łukaszem chciałam, żeby ktoś Mnie polubił, docenił, a może nawet pokochał? Nie wiem, ale muszę bardziej uważać, bo jestem zbyt łatwowierna.

Dobrze, że ta cała sprawa została szybko zamknięta. 

Ostatnio w życiu przyglądam się ludziom i sobie i dochodzę do wniosku, że w życiu trzeba być szczęśliwym. 

Ja zawsze patrzyłam na zdanie innych ludzi w stosunku do Mnie i Moich planów i marzeń. Ciągle słyszałam, że tak nie można, że nie wypada, że jestem kobietą. 

Powiem szczerze, że właśnie wypada robić to co jest Naszym marzeniem i co da Nam w życiu szczęście, nawet jeśli to oznacza obrót życia o 360 stopni. 

Chcę być szczęśliwym człowiekiem i realizować swoje plany. Chcę kochać i być kochaną w życiu za to kim jestem!

Jeśli chcesz komuś coś udowodnić to nie warto, bo to Ty jesteś najważniejsza w życiu. A na koniec wstawię cytat z piosenki:

'' tam na horyzoncie

gdzie są ci co wciąż kochają cię?
przekonaj się

popatrz prosto przed siebie
a twój kompas to serca
na czubek nosa nie patrz ciągle już
spójrz dalej, dalej!
popatrz prosto przed siebie
i nie cofaj się więcej
na to co było nie patrz już
idź, dalej, dalej
popatrz prosto przed siebie
a twój kompas to serca
na czubek nosa nie patrz ciągle już
spójrz dalej, dalej!
popatrz prosto przed siebie
i nie cofaj się więcej
na to co było nie patrz już
idź, dalej, dalej ".